7 Janvier 2020 | Actualité

Interview met Wim Focquet "Als u naar uw medewerkers luistert, gebeuren er wonderen"

Pieken en dalen op het ritme van de e-commerce, medewerkers met 41 verschillende nationaliteiten, en klantencontacten die voornamelijk via onderaannemers verlopen. Human Resources & Corporate Social Responsibility Director van DPD Belux Wim Focquet heeft geen gebrek aan uitdagingen.

Wim Focquet is sinds september 2017 aan de slag bij DPD Belux. De onderneming, die onderdeel is van de internationale DPDgroup, die op zijn beurt deel uitmaakt van de Franse La Poste, telt in ons land 550 werknemers, waarvan ongeveer de helft bedienden en de helft arbeiders. Die laatste werken verspreid over het land en maken binnenkomende pakketjes klaar om tot bij de bestemmeling te brengen. In de depots werken ook veel uitzendkrachten die helpen om de pieken op te vangen. Met de interimkrachten en de chauffeurs – die allemaal in onderaanneming werken – erbij telt DPD Belux ongeveer 1500 medewerkers.
De sector van de pakjesdiensten kent talrijke uitdagingen. In een wereld waar 'gratis verzending' de norm is, nemen de eisen van verzenders en ontvangers – bij DPD zeggen ze: shippers en shoppers – almaar toe. Bovendien kent het volume enorme pieken en dalen.
Een van de belangrijkste punten op de agenda van Focquet is het DNA-project. Dat moet niet alleen leiden tot een betere beleving van de bedrijfswaarden, het moet medewerkers ook klaarstomen voor de toekomst.

Wim Focquet: “Met het DNA-project gaan we na hoe we elke individuele medewerker kunnen helpen zich goed te voelen en zichzelf te zijn op het werk. Als we dat voor mekaar krijgen, dan volgt er vanzelf al een heel andere manier van denken. Een gevoel zal een gedachte overnemen, maar een gedachte kan een gevoel niet overschrijven. Het heeft weinig zin de processen en structuren aan te passen, als de medewerker zelf niet in staat is zijn/haar gedrag te veranderen. DNA is voor ons de voedingsbodem. We hebben in operations of in transport heel vaak geprobeerd om zaken aan te passen, zonder dat we naar de medewerkers zelf hebben geluisterd. Dat lukt niet. Alle managers zouden zich moeten herscholen in aandachtig luisteren. Als ze dat doen, gebeuren er wonderen. We moeten het met de medewerkers niet over aanpassing van structuren, processen of jobs hebben. Dan praten we op een te hoog niveau.”

Reflectiemodus, met hulp van de kids

Wim Focquet: “We dwongen medewerkers in een reflectiemodus te gaan. We vroegen iedere medewerker voor zichzelf uit te maken hoe hij eigenaarschap kan opnemen, in plaats van te zeggen dat er ander leiderschap moet komen. Het zijn de medewerkers zelf die samen met het leiderschapsteam onze waarden – vertrouwen, respect, flexibiliteit, eigenaarschap, passie en openheid – hebben gedefinieerd. De waarden hebben we vervolgens in een boekje opgeschreven en aan elke werknemer gegeven. We vragen aan de medewerkers om dat DNA-boekje, dat in drie talen is opgesteld, bij te hebben wanneer ze met hun manager een afspraak hebben.
Het idee was de medewerkers zelf over de waarden te laten nadenken – wat betekent het om vertrouwen te hebben en te geven? – maar we stelden vast dat we er op die manier niet zouden komen. Medewerkers kunnen de vertaalslag naar de praktijk onvoldoende maken. Daarom hebben schakelden we de kinderen van onze medewerkers in. Aan hen vroegen we een tekening over vertrouwen te maken. Al die tekeningen hangen nu in de magazijnen uit. Medewerkers voelen zich daardoor meer betrokken – want het zijn tekeningen van hun kinderen – en gaan vaker met elkaar in gesprek over de waarden. Dankzij de tekeningen wordt er met meer respect voor elkaar over gepraat.” (TV)